Moksa – lecznicze cygaro ziołowe(cygaro lecznicze, moksa, moxa)
Moksa lub moxa– lecznicze cygaro.
Swoją nazwę zabieg zawdzięcza roślinie Artemisia moxa, piołun chiński, japoński z której sporządza się cygara służące ogrzewaniu punktów na ciele. Jest jednym z podstawowych zabiegów Tradycyjnej Medycyny Chińskiej.
Moksy sporządzone z chińskiego piołunu od wieków stosowane są do leczenia ciepłem. Ale moksa to zbiór różnych ziół chińskich z rodziny chryzantem (Arthemisium moxae). Ich liście zbiera się w okresie letnim, zwykle w czerwcu, suszy naturalnie na słońcu, a następnie skrusza i rozciera w drewnianym moździerzu. Uzyskane drobiny przesiewa się przez sito uzyskując moksę w postaci waty. Następnie do waty moksy dodaje się szereg innych ziół, w tym również aromatycznych i najczęściej formuje się je w kształcie cygar. Receptura składu i proporcje tych ziół owiane były tajemnicą i przekazywano je z pokolenia na pokolenie.
W naszym klimacie znaczna część chorób spowodowana jest nadmiernie chłodną i wilgotną aurą.
Ogrzewanie punktów odpowiadających jest jednym z najlepszym sposobów leczenia różnego rodzaju bólu przy ogólnym osłabieniu organizmu, w stanach przewlekłych oraz u pacjentów w podeszłym wieku.
Moksa ma również działanie bakteriobójcze.
Dodaje energii ciepła, wzmacnia krwiobieg, doenergetyzowuje organizm, sprawia, że następuje mobilizacja systemu immunologicznego.
Dlatego warto stosować lecznicze oddziaływanie ciepła; również profilaktycznie.
Moksa ma działanie odmładzające.
Moksa ma szerokie spektrum zastosowań, niemniej jednak nie można jej traktować jako panaceum dla wszystkich osób cierpiących. Przeciwwskazaniem w jej stosowaniu jest nadmiar energii ciepła.
Zwykle osoby, którym moksa służy bardzo lubią jej zapach, a osoby z wystarczającą ilością energii ciepła w organizmie nie znoszą jej aromatu.
Do wykonania zabiegu moksy potrzebne są stożki wielkości ziarnka grochu albo cygara długości 20 cm
i średnicy 1,5 cm. Przygotowuje się je z liści rośliny Artemisia moxa lub Artemisa mogusa.
Zanim terapeuta wykona pierwszą moksę, ogląda pacjenta, bada mu puls i wyznacza punkty na ciele, które będzie ogrzewał. Większość znajduje się na ramionach i nogach.
Są to punkty aktywne biologicznie – tu znajdują się zakończenia kanałów energetycznych meridianów, często są to punkty akupunkurowe. Akupunktura, akupresura i moksowanie były często łączone w celu osiągnięcia lepszych efektów leczniczych lub znieczulających.
Pobudzanie właściwych punktów ciepłem ma na celu udrożnienie kanałów energetycznych,
żeby energia życiowa Qi mogła swobodnie przepływać przez organizm.
Ponadto przykładanie czy przybliżanie rozżarzonego ziela do skóry przynosi efekt leczniczy dzięki działaniu gorąca, które rozszerza naczynia krwionośne i powoduje szybszy obieg krwi.
W czasie zabiegu moksowania ze spalającej się rośliny uwalniają się też różne związki chemiczne
o właściwościach przeciwskurczowych i przeciwbólowych, które wnikają przez skórę.
Dawniej, w północnych Chinach, zabiegi moksowania były stosowanie do uśmierzania bólów reumatycznych. Wtedy punkty na skórze były po prostu przypalane.
Dzisiaj obszary stymulowane ogrzewa się, a nie przypala. Gorące szczapy zastąpiono liśćmi zrolowanymi w kształt cygara. Liście te pochodzą z różnych roślin takich jak morwa, imbir, tojad czy bylica pospolita.
Liście roślin są rozdrabniane i zawinięte w specjalny papier. Kiedy się palą, trzymane są nad punktem, który ma być ogrzewany lub przykłada się do skóry, usuwając dostatecznie wcześnie, aby skóry nie przypalić. Takie cygaro moksy pali się około 5 minut. Bywa, że na punkty akupunkturowe kładzie się palące się kawałeczki ziół, może to być imbir – stosowany przy zaburzeniach trawienia, zaburzeniach oddawania moczu i w chorobach reumatycznych, a także czosnek, który ma zastosowanie w chorobach narządu oddechowego.
Trzy metody moksy:
1. Na skórę kładzie się podziurkowany plasterek czosnku lub imbiru grubości 2 mm, a na niego stożek moksy i podpala na szczycie. Żarzy się przez blisko 3 minuty.
2. Terapeuta wbija w określony punkt na ciele igłę akupunkturową, a na jej trzonek nakłada stożek moksy i pozwala mu się spalić.
3. Terapeuta trzyma w ręce cygaro jak długopis i albo rytmicznie zbliża i oddala gorącą końcówkę od skóry (metoda dziobiąca), albo trzyma żarzący się koniec cygara 2-3 cm nad skórą i wykonuje ruchy w przód i do tyłu (metoda prasująca).
Zabieg wykonany metodą prasującą uspokaja, a dziobiącą – pobudza.
Aby moksa pomogła, zwykle trzeba poddać się serii kilku, kilkunastu zabiegów.
Wskazania w profilaktyce:
- zmęczenie
- spadek odporności
- bezsenność, stres
- kłopoty z koncentracją
- kłopoty z pamięcią
Wskazania lecznicze:
- bóle mięśni i stawów, mięśniobóle i nerwobóle,
- stany zapalne stawów
- problemy trawienne
- małe zmiany skórne
- halluksy, halluxy
- stany depresyjne,
- bóle brzucha i żołądka,
- ostre i przewlekłe biegunki,
- zaparcia,
- mięśniobóle i nerwobóle,
- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawów kończyn (np. ramion, kolan i bioder),
- gościec stawowy,
- reumatoidalne zapalenie stawów,
- zmiany zwyrodnieniowe stawów kręgosłupa,
- niektóre zmiany skórne,
- niska odporność organizmu,
- choroby obwodowych naczyń krwionośnych.
Przeciwwskazania:
- ciąża, miesiączka
- nadciśnienie tętnicze
- choroby psychicznie
- częstoskurcz serca
- ostre stany zapalne skóry
- gorączka
Jest to jedna z wielu ludowych terapii, które przywędrowały z Dalekiego Wschodu.Nie spełnia standardów medycyny europejskiej. Nie ma naukowych podstaw uzasadniających potencjalne działanie, choć efekty terapeutyczne mogą być skutkiem oddziaływania ciepłem.
